Idzie Królowa

Idzie królowa

Już biegnie prawie

Tępa przyspiesza

Już za chwilę

Pojawi się

Piękność

Pojawi się harmonia

To ona to sprawi

Swym  wdziękiem

Urodą

A może coś więcej

Może ta chwila

Ta zapomniana

A tak bardzo ważna

Ona idzie spokojnie

Swobodnie

Kunsztem swym przyciąga każdego

Idzie tempem harmonijnym

Tu błogości potrzeba

Dobrostan na horyzoncie

Dobro człowieka

Omamiony

Zbrukany

Syn człowieczy

Córa człowiecza

Stwórca

Głębia zapomnienia

Ona idzie

Prostuje ścieżki

Potem drogi

Autostrady

Porządkuje swą siłą potężną

A jak delikatną

Subtelną

Rozgrywa się pojedynek

O duszę człowieka

Podtopiono tak wiele

Zostało tak niewiele

Ale budzi się człowiek

Ten stworzony na obraz i podobieństwo

Powstaje z martwych

Powstaje z unicestwienia

Ona to sprawia swą potęgą wielką

Wie co czynić

Już odzyskała pamięć

Swą mocą

Subtelnością

Spokojem

I niepozornością

Uczyni

Tak wiele

A tak niewiele

Człowiek powraca